اعظم محمدی / ایلدا نیوز

پل ، ساخته آرش طولابی
همیشه این نگرانی وجود دارد ، زمانی که یک هنرمند شهرستانی با امکانات و نیروهای غیر حرفه‌ای بخواهد فیلمی بسازد ، نتیجه کار ، شوخی‌ای بیش نباشد …
ولی فیلم ساز از همان آغاز فیلم ، این نوید را می‌دهد که ناراضی سالن را ترک نخواهید کرد …

با این که داستان فیلم ، همان داستان دیر آشنای به دام اعتیاد افتادن یک قهرمان است ، ولی کارگردان فیلم با مهارت و شناخت خوبش به این مقوله ، فیلم را از ورطه تکرار ، با موفقیت بیرون کشیده و با ایجاد لحظات تعقیب و گریز نفس‌گیر و ضرباهنگ درست فیلم ، با موفقیت تماشاکر را با خود همراه می سازد…
داستان فیلم از آن جا آغاز می‌شود که جوانی به دنبال قهرمانی که دوست قدیمی و مرادش است و مدتها خبری از او در دست نیست ، می‌گردد
و در این جستجوی به ظاهر باطل بالاخره گمشده‌اش را شکست خورده می‌یابد و در ادامه ، تلاش برای بازگشت به روزهای موفقیت …
کاراکترهای فیلم ، بر خلاف معمول این ژانر که غالباً تیپ سازی می شوند ، با درایت کارگردان پوسته ظاهر را پس زده و تبدیل به شخصیت های قابل باور اطرافمان می‌شود …
ریتم فیلم جز در دو مورد جزیی و کوتاه که افتی نسبی دارد ، در طول فیلم یکدست و هماهنگ پیش میرود و مخاطب را در گیر روند قصه می‌کند …
جا دارد که از صحنه‌های ورزشی فیلم و جوانان با استعداد که به خوبی از پس نمایش این شیوه ورزشی بر آمده‌اند نیز یادی کرد …
فیلم پل ساخته آرش طولابی از آن دست فیلم‌هایی شده که به راحتی و بدون نگرانی می‌توان دیدنش را توصیه کرد …
در ضمن به این نکته اشاره باید کرد که ساخت چنین فیلم‌هایی با بودجه کم ( low budjet) را باید پشتبانی کرد ، و هم چنین از مرکزیت در‌آوردن پایتخت به عنوان تنها مرکز فیلم سازی …
یکی از راه‌های نجات سینمای ایران ، همانا توجه به امکانات شهرستان های کوچک و به کارگیری استعدادهای جوانش است …
برای بازیگران چوان و با استعداد فیلم و کارگردان خوش ذوقش آرزوی موفقیت های پی‌در پی می‌کنیم …
پایان